به عقیده ی آقای علیرضا پناهیان:
راهبرد اصلی در نظام تربیت دینی
مبارزه با نفس است
تربیت یعنی تغییر شخصیت که حاصل تغییر افکار است
کسی که موقع دیدن یک لواشک نمی تواند جلوی شهوتش را بگیرد
موقع عصبانیت هم نمی تواند جلوی خشمش را بگیرد
کسی که عزت نفسش کمتر است
شهوتش بیشتر است
اولین ملاک برای تشخیص مستعد بودن یک نفر
برای تربیت
حق پذیری اوست
حاصل نظم
تکلیف مداری است
حاصل بی نظمی
میل به هیجانات
در تربیت متربی باید نگاهمان به قله ها باشد و به حد متوسط قانع نباشیم
متربی با احترام گذاشتن به مربی تربیت می شود
نه با شوخی کردن با مربی
محبت قلبی
احترام را زیاد می کند
محبت زبانی
شوخی را
حق پذیری و عمل به حرف حق و مقاومت در برابر حرف ناحق
در هر کس به اندازه شجاعت اوست